Εσπερινός

Τα πνεύματα των νεκρών δεν αναπαύονται.

Η Αρτεμισία εκπαιδεύεται να είναι μια Γκρίζα Αδελφή, μια μοναχή που καθαρίζει τα σώματα των νεκρών για να μεταδώσει η ψυχή τους. Διαφορετικά, θα σηκωθούν ως αρπακτικά, πεινασμένα πνεύματα. Θα προτιμούσε να ασχοληθεί με τους νεκρούς παρά με τους ζωντανούς, που ψιθυρίζουν για τα σημαδεμένα χέρια της και το ταραγμένο παρελθόν της.

Όταν το μοναστήρι της δέχεται επίθεση από δαιμονισμένους στρατιώτες, η Αρτεμισία το υπερασπίζεται ξυπνώντας ένα αρχαίο πνεύμα δεμένο στο λείψανο ενός αγίου. Είναι μια εκδίκηση, ένα κακόβουλο ον του οποίου η εξαιρετική δύναμη σχεδόν την κατατρώει — αλλά ο θάνατος έχει έρθει, και μόνο μια βεσπερτίνα, μια ιέρεια εκπαιδευμένη να κρατά ένα υψηλό λείψανο, έχει πιθανότητες να το σταματήσει. Με όλες τις γνώσεις για τις βεσπερτίνες χαμένες στο χρόνο, η Αρτεμισία στρέφεται στον τελευταίο εμπειρογνώμονα που έχει απομείνει για βοήθεια: τον ίδιο τον εκδικητή.

Καθώς ξετυλίγει ένα μοχθηρό μυστήριο αγίων, μυστικών και σκοτεινής μαγείας, η Αρτεμισία ανακαλύπτει ότι η αντιμετώπιση αυτού του κρυμμένου κακού μπορεί να της απαιτήσει να προδώσει ό,τι πιστεύει - αν ο εκδικητής δεν την προδώσει πρώτα.