Το έργο 9:09

Μια στοχαστική εξερεύνηση για να βρει κανείς τον εαυτό του, να μάθει να ελπίζει μετά την απώλεια και να αναγνωρίσει το ρόλο που μπορούν να παίξουν η οικογένεια, οι φίλοι, ακόμα και οι ξένοι στη διαδικασία θεραπείας, εάν είστε ανοιχτοί και πρόθυμοι να μοιραστείτε την εμπειρία σας με άλλους.

Έχουν περάσει δύο χρόνια από τον θάνατο της μαμάς του και ο Jamison, ο μπαμπάς του και η μικρότερη αδερφή του φαίνεται να τα καταφέρνουν, αλλά αντιμετωπίζουν την απώλειά τους χωριστά και με διαφορετικούς τρόπους. Όταν ο Τζέιμισον σχεδόν ξεχνάει την ημερομηνία των γενεθλίων της μητέρας του, ανησυχεί ότι η ανάμνησή του χάνεται. Για να κατανοήσει το πέρασμα του χρόνου, παίρνει τη φωτογραφική μηχανή του—τη Nikon που του έδωσε η μητέρα του.

Ο Τζέιμισον αρχίζει να βγάζει φωτογραφίες απλών ανθρώπων στο δρόμο, την ίδια ώρα και θέση κάθε βράδυ. Καθώς εστιάζει το φακό του στους τυχαίους ανθρώπους που διασχίζουν το μονοπάτι του, ο Jamison αρχίζει να βλέπει τον κόσμο με έναν βαθύτερο τρόπο. Η προσπάθειά του μετατρέπεται σε σχολικό έργο και μετά σε κάτι παραπάνω. Μαζί με τη νέα του οπτική, ο Jamison σφυρηλατεί νέες και απροσδόκητες φιλίες στο σχολείο. Αλλά το πιο σημαντικό, είναι σε θέση να αναβιώσει τη μνήμη της μητέρας του και να συνδεθεί με τον πατέρα και τη μικρότερη αδερφή του για άλλη μια φορά.