Happy-Go-Lucky (μεγάλη εκτύπωση)

Υποψήφιος για το χιούμορ για το βραβείο Goodreads Choice 2022

Τότε που τα μενού των εστιατορίων εξακολουθούσαν να τυπώνονται σε χαρτί και το να φοράει μάσκα —ή όχι— ήταν μια απόφαση που λαμβάνονταν κυρίως το Halloween, ο David Sedaris περνούσε το χρόνο του κάνοντας κανονικά πράγματα. Καθώς το Happy-Go-Lucky ανοίγει, μαθαίνει να πυροβολεί με όπλα με την αδερφή του, επισκέπτεται λασπωμένες υπαίθριες αγορές στη Σερβία, αγοράζει κολλώδη σκουλήκια για να ταΐσει τα μυρμήγκια και λέει αστεία με αναπηρικό καροτσάκι στον μη γενέθλιο πατέρα του.

Αλλά μετά χτυπά η πανδημία, και όπως τόσοι άλλοι, έχει κολλήσει σε lockdown, δεν μπορεί να κάνει περιοδεία και να διαβάσει για το κοινό, το κομμάτι της δουλειάς του που αγαπά περισσότερο. Για να τα βγάλει πέρα, περπατά χιλιόμετρα μέσα από μια σχεδόν έρημη πόλη, μυρίζοντας μόνο τη δική του ανάσα. Σκουπίζει το διαμέρισμά του δύο φορές την ημέρα, αποτυγχάνει να μαζέψει τίποτα και σκέφτεται πώς μπορεί να περνούν οι εργαζόμενοι του σεξ και οι βελονιστές κατά τη διάρκεια της καραντίνας.

Καθώς ο κόσμος σταδιακά εγκαθίσταται σε μια νέα πραγματικότητα, ο Sedaris βρίσκεται επίσης αλλαγμένος. Η προσφορά του να φτιάξει τα δόντια ενός ξένου απορρίφθηκε, ισιώνει τα δικά του και βγαίνει στον κόσμο με νέα αυτοπεποίθηση. Ορφανός πρόσφατα, σκέφτεται τι σημαίνει, στην έβδομη δεκαετία του, να μην είσαι πια γιος κάποιου. Και επιστρέφοντας στο δρόμο, ανακαλύπτει μια Αμερική που έχει πληγεί από τη μάχη: άνθρωποι κουρασμένοι, βιτρίνες άδειες ή στολισμένες με ταμπέλες Help Wanted, τοίχους βαμμένους με γκράφιτι που αντανακλούν τα αντιφατικά μηνύματα της εποχής μας: Eat the Rich. Τραμπ 2024. Οι ζωές των μαύρων έχουν σημασία.

Στο Happy-Go-Lucky , ο David Sedaris αποτυπώνει για άλλη μια φορά ό,τι είναι πιο απροσδόκητο, ξεκαρδιστικό και οδυνηρό σχετικά με αυτές τις πρόσφατες ανατροπές, προσωπικές και δημόσιες, και εκφράζει με ακριβή γλώσσα τόσο τη μισανθρωπία όσο και την επιθυμία για σύνδεση που μας οδηγούν όλους. Αν πρέπει να ζήσουμε σε ενδιαφέρουσες εποχές, δεν υπάρχει κανείς καλύτερος να τους εξιστορήσει από τον απαράμιλλο David Sedaris.