Η Charlotte Illes δεν είναι ντετέκτιβ (Bk. 1)

Το μειονέκτημα του να είσαι διάσημος παιδικός ντετέκτιβ είναι ότι αργά ή γρήγορα πρέπει να μεγαλώσεις. . .

Ως παιδί, οι παράξενες ικανότητες της Charlotte Illes στο sleuthing την έκαναν μια μικρή διασημότητα. Αλλά στο γυμνάσιο, κρέμασε το καπέλο του ντετέκτιβ της και έκρυψε το μπλε σταθερό τηλέφωνο στο «γραφείο» της - γνωστό και ως γκαράζ - πεπεισμένη ότι η εύρεση του σκοπού της για ενήλικες θα ήταν τόσο εύκολη όσο ο εντοπισμός των χαμένων φλιτζανιών πουτίγκας ή ο εντοπισμός κλεμμένων διαμαντιών.

Τώρα είκοσι πέντε, η Σάρλοτ φοβάται ότι έφτασε στο απόγειό της στο γυμνάσιο. Ζει με τη μαμά της, περιηγείται στις λίστες θέσεων εργασίας και η ερωτική της ζωή αποτελείται κυρίως από πρώτα ραντεβού. Όταν πρόκειται να ξέρεις τι να κάνεις στη συνέχεια, η Σάρλοτ δεν έχει ιδέα.

Και τότε, το παλιό της μπλε τηλέφωνο χτυπάει. . .

Απρόθυμα, η Σάρλοτ τραβιέται πίσω στον κόσμο που λύνει μυστήρια που ήξερε—μόνο για άλλη μια φορά. Αλλά αυτός ο κόσμος είναι πολύ πιο περίπλοκος για έναν ενήλικα. Ως παιδί, ήταν σε θέση να λύσει την υπόθεση και παρόλα αυτά να κάνει τα μαθήματά της στην ώρα της. Τώρα έχει να κάνει με πτώματα, αγνοούμενους και κακούς που την βλέπουν πραγματικά ως βιώσιμη απειλή. Και οι δεξιότητες ντετέκτιβ που κάποτε ήταν τόσο πρόθυμη να μην χρησιμοποιήσει ποτέ ξανά είναι τα μόνα πράγματα που μπορούν να σταματήσουν έναν δολοφόνο έτοιμο να βεβαιωθεί ότι η επόμενη συνταξιοδότησή της θα είναι μόνιμη. . .