A Carnival of Snackery: Diaries 2003-2020

Επιλογή εκδοτών της κριτικής βιβλίου των New York Times

Δεν υπάρχει σωστός τρόπος να κρατάς ημερολόγιο, αλλά αν υπάρχει ένας διασκεδαστικός τρόπος, ο David Sedaris φαίνεται να τον έχει κατακτήσει.

Αν ψάχνετε για ομφαλό, έχετε έρθει σε λάθος μέρος. ditto treacly αυτοεξέταση. Αντίθετα, οι παρατηρήσεις του στρέφονται προς τα έξω: ένας καυγάς μεταξύ δύο ανδρών σε ένα λεωφορείο, ένας καβγάς μεταξύ δύο ανδρών στο δρόμο, πεζοί που χτυπιούνται πάνω από το κεφάλι ή μαζεύονται για να παρακολουθήσουν έναν άνδρα που σκέφτεται να πηδήξει μέχρι τον θάνατό του. Υπάρχει ένα βρώμικο αστείο που μοιράζεται κατά την υπογραφή ενός βιβλίου, μετά ένα πιο βρώμικο σε ένα δείπνο—πολλά αστεία εδώ. Άφθονο γέλιο.

Αυτά τα ημερολόγια σας υπενθυμίζουν ότι κάποτε μισούσατε πραγματικά τον Τζορτζ Μπους και ότι πριν από λίγο καιρό, ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν απλώς ένας ακίνδυνος περίγελος, τουλάχιστον στη γαλλική τηλεόραση. Ο χρόνος προχωρά και ο Σεδάρης, στο γραφείο του ή στα αεροπλάνα, σε τραπεζαρίες ξενοδοχείων και σε περίεργα ιαπωνικά πανδοχεία, το καταγράφει. Οι καταχωρήσεις εδώ αντικατοπτρίζουν ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο υπόβαθρο - νέες διοικήσεις, νέοι περιορισμοί στην ομιλία και τη συμπεριφορά. Αυτό που μπορείς να πεις στην αρχή του βιβλίου, δεν μπορείς μέχρι το τέλος. Στα καλύτερά του, το A Carnival of Snackery είναι ένα είδος δειγματολήπτη: το πικρό και το γλυκό. Ορισμένες συμμετοχές είναι ακριβώς αυτό που θέλατε. Άλλα μπορεί να θέλετε να τα φτύσετε διακριτικά σε μια χαρτοπετσέτα.